Eurovision yok!

Πάει και η Eurovision. 

Μας τελείωσε. Η Κύπρος δεν έχει πολλές αφορμές για να δεθεί κοινωνικά μέσω ΜΜΕ ή κάποιου άλλου τρόπου. Συμβάντα που δημιουργούν social glues (όπως αναφέρεται ο όρος στο εξωτερικό), θα έπρεπε να τα εκμεταλλευόμαστε με κάθε ευκαιρια, ειδικά τη σημερινή εποχή με τα τόσο ρευστά δεδομένα. Υπάρχει μιζέρια γύρω μας. Υπάρχει κοινωνική αστάθεια. Τα κοινά είναι κατακερματισμένα. Βασιλικές οικογένειες και κατα συνέπεια βασιλικούς γάμους δυστυχώς δεν έχουμε. Ο Παγδατής μεγάλωσε. Τι μας έχει απομείνει ως αφορμή ενότητας; 

Ποδόσφαιρο σε εθνικό επίπεδο; Δεν τα πάμε και τόσο καλά εκεί. Κάποια άλλα αθλητικά γεγονότα όπως π.χ. πανευρωπαϊκούς πρωταθλητές TAE-KWON-DO; Δεν χτυπάνε νούμερα AGB αυτά. Τί άλλο; Ο ραδιομαραθώνιος; Εκεί, ίσως.

Δυστυχώς το δίκο μας, «social glue» εστιάζεται στη βρωμία και τα λάθη που μαρτυρούμε καθημερινά στον κόσμο μέσω τηλεοπτικών ειδήσεων. Τελευταίως, αυτά είναι τα κοινά στοιχεία του απλού Ελληνοκύπριου. Μας «έδεσε» η τραγωδία της Ήλιος, το Μαρί, το πιο πρόσφατο «όχι» των βουλευτών, κ.ο.κ., ας μην τα επαναλάβουμε.

Επομένως, έχουμε, είχαμε μάλλον, ΜΟΝΟ το θεσμό της Eurovision – τώρα πάει και αυτό. Θα έχει μεγάλο οικονομικό προβλημα η δημόσια ραδιοτηλεόραση ώστε να μην εκπροσωπηθούμε φέτος, γιατί οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά την κοινωνική αξία του θεσμού. Όλοι τη γνωρίζουμε. Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται να βρουν πόρους και να ανατρέψουν την απόφαση τους. Είτε μας αρέσει ειτε όχι, ο θεσμός είναι αναγκαίος. Μας δένει περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο μπορώ έγω να σκεφτώ σήμερα για την Κύπρο. Είναι η αφορμή που έχουμε για social glue.